Łowicki Ośrodek Kultury

---

Historia

Historia Łowickiego Ośrodka Kultury jest niezwykle bogata i sięga roku 1899, kiedy to podjęto decyzję o budowie nowego gmachu przy ulicy Podrzecznej 20, który wcześniej nosił nr policyjny 110-112. Architekt Jan Zapolski, inżynier i architekt działający w powiecie łowickim oraz sochaczewskim, był odpowiedzialny za projekt tego obiektu. Zbudowano go na dziesiątkach tysięcy metrów kwadratowych terenu, który rozciągał się od ul. Podrzecznej aż do Bzury. Na tym obszarze znajdował się wcześniej niewielki browar, należący do Marianny Gumowskiej, który przestał funkcjonować w 1702 roku.

Wiele lat później, majątek przeszedł w ręce kolejnych właścicieli, takich jak Kapuścińscy, Kalińscy oraz Helwichowie. W 1865 roku browar został przejęty przez znanego łowickiego piwowara, Gotfryda Adama Reinicke. Po trzech latach, jego majątek stał się zabezpieczeniem wiana jego małżonki, Henrietty Wilhelminy z Bocqetów, a browar, który znajdował się na terenie posesji, przestał istnieć na stałe, ponieważ produkcję piwa przeniesiono do innego browaru przy ul. Podrzecznej 16.

Uroczysta inauguracja nowego teatru i resursy mieszczące się w budynku miała miejsce 30 grudnia 1899 roku o godzinie 19.30. Wydarzenie to towarzyszył amatorski spektakl oraz „wieczór tańcujący”. Przed inauguracją prowadzono intensywne przygotowania, a w drukarni Karola Rybackiego wykonano afisze oraz kupony z cenami biletów na przedstawienie. Na inaugurację zaplanowano szereg wydarzeń, w tym rymowany „Prolog”, jednoaktową komedię Aleksandra Fredry „Pan Benet”, części koncertowe oraz krótki dramat Władysława Anczyca „Łobzowianie”. W prologu wystąpiły lokalne damy, przebrane w białe tuniki, które symbolizowały dziewięć muz. Rybacki, poeta i organizator wydarzenia, mógł również być autorem nazwy „Eos”, nadanej nowemu teatrowi, inspirowanej mitologiczną postacią bogini Jutrzenki.

Podczas II wojny światowej budynek został zajęty przez niemieckich żołnierzy i pełnił funkcję Domu Żołnierza (niem. Soldatenheim). Po wojnie część obiektu zarezerwowano na mieszkania prywatne, a pozostałą część przeznaczono na siedzibę Powiatowego Domu Kultury. Uroczyste otwarcie tego ośrodka miało miejsce 4 grudnia 1954 roku, po gruntownym remoncie sali widowiskowej. W programie otwarcia znajdują się przemówienie Juliana Horodeckiego, przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi, oraz występy Łowickiego Zespołu Pieśni i Tańca, który działał pod kierunkiem Wincentego Kaźmierczaka.

W ramach działalności Powiatowego, a później Miejskiego Domu Kultury, funkcjonowały liczne sekcje i kluby, obejmujące zespoły ludowe, muzyczne, teatralne oraz kabaretowe. Latami w MDK organizowano koncerty muzyki poważnej i rozrywkowej, spektakle teatralne, konkursy recytatorskie oraz akademie rocznicowe. Ważnym wydarzeniem była sesja naukowa pt. „Łowicz w dziejach kultury polskiej”, zorganizowana w 1986 roku przez Stację Naukową MOBN z okazji 850-letniej rocznicy pierwszej wzmianki o mieście. Naukowcy z całej Polski dyskutowali na temat roli Łowicza w historii ojczyzny, wygłaszając 21 referatów.

Trzy lata później, z okazji 35-lecia Miejskiego Domu Kultury, odbyła się uroczysta akademia oraz koncert „Wesołego Autobusu”. Była to również okazja do uhonorowania Władysława Wojdy za jego wieloletnią działalność na rzecz folkloru łowickiego. Początek lat 90. był czasem zmian, gdy budynek przy ul. Podrzecznej stał się siedzibą Łowickiego Ośrodka Kultury, który formalnie rozpoczął swoją działalność w marcu 1991 roku. Władze samorządowe powierzyły ośrodkowi organizację życia kulturalnego w mieście, a także propagowanie edukacji kulturalnej i sztuki.

W sali widowiskowej odbywały się występy zespołów amatorskich oraz zawodowych, organizowano przedstawienia teatralne, konkursy recytatorskie, a także zabawy choinkowe i sylwestrowe. ŁOK pełnił rolę organizatora i współorganizatora wielu wydarzeń artystycznych, w tym „Łowickich Dni Muzyki”, „Biennale Folkloru”, cyklicznych koncertów „Burmistrz miasta Łowicza zaprasza” oraz koncertów organowych w Kolegiacie łowickiej, a we wrześniu 1992 roku otwarto kawiarenkę „Dziupla”, wzbogacającą ofertę kulturalną ośrodka.

Działalność

Łowicki Ośrodek Kultury odgrywa istotną rolę w organizacji i współorganizacji licznych wydarzeń kulturalnych w Łowiczu. Do tych wydarzeń należą różnorodne koncerty muzyczne, estradowe występy, spotkania z autorami, a także wystawy oraz konkursy. Warto wyróżnić regularne imprezy, które przyciągają lokalną społeczność. Należą do nich między innymi: Łowickie Kolędowanie, Mały OCH!, OCH! Film Festiwal, Prezentacje Ludowe – Boże Ciało, Dni Łowicza, Turbowakacje, Międzynarodowy Festiwal Organowy „Johann Sebastian Bach”, Festiwal „Kolory Polski”, Festiwal Dobrej Żywności „Księżackie Jadło” oraz Festiwal Tipes Topes.

Ośrodek prowadzi również intensywną edukację w zakresie teatru, filmu oraz warsztatów artystycznych. Regularnie realizowane są także publikacje regionalne, a szczególnym przykładem jest Rocznik Łowicki, który ukazuje się sukcesywnie.

Ośrodek został beneficjentem programu „Dom Kultury+”, który jest nadzorowany przez Narodowe Centrum Kultury, co pozwala na dalszy rozwój zróżnicowanej działalności kulturalnej.

Nagrody

Ośrodek oraz jego pracownicy zdobyli wiele wyróżnień w dziedzinie kultury, co świadczy o ich wysokiej jakości działalności. Przytaczamy kilka z nagród:

• Złoty Ekslibris za wydanie albumu „Łowicka pocztówka 1899-1999” autorstwa Edwarda Miziołka (2000),
• II nagroda za wydanie płyty „Muzyka ocalona – Łowickie 1952-1959” w konkursie Polskiego Radia „Fonogram Źródeł 2008” (2008),
• Odznaka MKiDN „Zasłużony dla Kultury Polskiej” dla Edwarda Bednarka i Eugeniusza Strycharskiego (2011),
• Nagroda „Łowicka Róża” dla Eugeniusza Strycharskiego w dziedzinie upowszechniania kultury (2011),
• Nominacja do Nagrody Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii Książka o tematyce filmowej dla książki „100 lat kina w Łowiczu” (2012),
• Nagroda Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii Kino dla kina Fenix za rok 2013 (2014),
• Tytuł honorowy „Łowiczanin 2014” dla Dyrektora Łowickiego Ośrodka Kultury, nadany przez Kapitułę tygodnika Nowy Łowiczanin (2015),
• Złoty Ekslibris za wydanie albumu „I Wojna Światowa w Łowiczu 1914-1918” w kategorii Najlepsza Książka o Ziemi Łódzkiej 2014 (2015),
• Nominacja do Nagrody Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii Dyskusyjny Klub Filmowy dla DKF „Bez Nazwy” w Łowiczu za rok 2014 (2015),
• Złoty Ekslibris za wydanie książki Zdzisława Kryściaka „Karol Rybacki 1859-1935” w kategorii Najlepsza Książka o Ziemi Łódzkiej 2015 (2016),
• Złoty Ekslibris za album „Łowicz 1918-1939. Kronika fotograficzna” w kategorii najlepsze wydawnictwo albumowe o Ziemi Łódzkiej 2016. Autorzy: Maciej Malangiewicz i Jacek Rutkowski (2017),
• „Gwiozda Łowicko” dla Edwarda Bednarka w kategorii upowszechniania i ochrony dóbr kultury ludowej (2017).

---

Oceń: Łowicki Ośrodek Kultury

---