Zagórze to historiczna miejscowość, która od 1954 roku stała się integralną częścią Łowicza. Ta położona na zachodzie część miasta, obejmuje obszary w pobliżu ulicy Zagórskiej.
Warto również zaznaczyć, że Zagórze sąsiaduje od zachodu z malowniczą wsią Jastrzębia, co czyni tę okolicę interesującym miejscem do zwiedzania i odkrywania lokalnej historii.
Historia
W przeszłości Zagórze było niezależną miejscowością, funkcjonującą jako kolonia. W wyniku administracyjnych zmian, w 1867 roku, zostało włączone do gminy Dąbkowice. W okresie międzywojennym miejscowość ta znajdowała się w obrębie powiatu łowickiego, w ówczesnym województwie warszawskim. 20 października 1933 roku utworzono gromadę Zagórze, która obejmowała wieś Zagórze oraz Zagórskie Górki.
1 kwietnia 1939 roku, w wyniku reorganizacji, cała struktura administracyjna powiatu łowickiego została przeniesiona do województwa łódzkiego. W czasie II wojny światowej Zagórze funkcjonowało w Generalnym Gubernatorstwie, w granicach powiatu Lowitsch w dystrykcie warszawskim. W roku 1943 wieś zamieszkiwało 761 osób.
Po zakończeniu działań wojennych Zagórze wróciło do powiatu łowickiego w województwie łódzkim, gdzie stało się jedną z 22 gromad gminy Dąbkowice. W dniu 21 września 1953 roku, gmina Dąbkowice została przemianowana na gminę Jamno. Jeszcze jesienią 1954 roku odbyła się reorganizacja administracji wiejskiej, w wyniku której Zagórze zostało włączone do Łowicza.
Przypisy
- a b Uchwała Nr 26/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 04.10.1954 r. w sprawie zmian granic niektórych miast; w ramach Zarządzenia Nr Or. V-167/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi z dnia 22.11.1954 r.
- Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 01.07.1952 r., PRL, GUS, Warszawa.
- Dz.U. z 1953 r. nr 42, poz. 199
- Dz.U. z 1938 r. nr 27, poz. 240
- Gemeinde- und Dorfverzeichnis für das Generalgouvernement (1943).
- Warszawski Dziennik Wojewódzki: dla obszaru Województwa Warszawskiego. 1933, nr 14, poz. 136.
Oceń: Zagórze (Łowicz)