Feliks Terlikowski

---

Życiorys

Feliks Terlikowski to wybitny naukowiec, którego życie i osiągnięcia naukowe zasługują na szczegółowe przedstawienie. Maturę zdał w Warszawie w 1906 roku, a jego pierwszym krokiem w stronę nauki było wyjechanie do Genewy, gdzie rozpoczął studia na tamtejszym uniwersytecie, szczególnie na Wydziale Przyrodniczym. Jego pasja do chemii i pokrewnych nauk zaowocowała w 1909 roku uzyskaniem stanowiska asystenta. Dwa lata później, po obronie pracy doktorskiej, powrócił do Polski, a w 1911 roku objął asystenturę w Akademii Rolniczej w Dublanach, która była częścią Rolniczej Stacji Doświadczalnej.

W 1914 roku Terlikowski uzyskał stopień adiunkta, jednak już w 1917 roku, dzięki stypendium naukowemu, wyjechał do Wiednia i Pragi. W tym samym okresie powołano go na nowo utworzoną katedrę gleboznawstwa w Dublanach. Niestety, działania wojenne przerwały jego karierę na tej uczelni. W końcu sierpnia 1919 roku przeniósł się do Poznania, gdzie zorganizował Katedrę Gleboznawstwa i Rolnictwa na Uniwersytecie Poznańskim. Był to kluczowy moment w jego życiu zawodowym, który wpłynął na rozwój tej instytucji naukowej.

Terlikowski pracował na Uniwersytecie Poznańskim aż do wybuchu II wojny światowej, a po wojnie aktywnie przyczynił się do jej odbudowy od 1945 roku. W roku akademickim 1935/36 pełnił funkcję dziekana Wydziału Rolniczo-Leśnego, kontynuując to stanowisko aż do końca 1948 roku. Był również inicjatorem utworzenia Instytutu Torfowego w Baborówku, co ukazuje jego zaangażowanie w rozwój nauki i badań w Polsce.

Nieprzypadkowo zdobytą wiedzę i doświadczenia udoskonalał w trakcie licznych zagranicznych podróży naukowych, które obejmowały m.in. Holandię, Francję oraz Stany Zjednoczone. Feliks Terlikowski zmarł w Poznaniu, a jego pamięć jest utrwalona na zawsze, spoczywa bowiem na cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya (kwatera grobowce-16-5).

Osiągnięcia

Feliks Terlikowski był kulminacyjną postacią w rozwoju badań nad glebą, będąc twórcą poznańskiego ośrodka gleboznawczego. Jego dorobek naukowy jest imponujący, obejmujący prawie sto rozpraw, artykułów, publikacji oraz podręczników, w szczególności skoncentrowanych na obszarach takich jak gleboznawstwo, agrochemia oraz nawożenie.

W badaniach Terlikowskiego szczególne miejsce zajmowały następujące zagadnienia:

• analiza nawozów sztucznych oraz ich wpływ na wzrost roślin,
• odczyny i kwasowość gleby, w tym skutki procesu wapnowania,
• relacje wodne gleby powiązane z jej strukturą fizyczną oraz chemicznymi procesami przemian,
• charakterystyka żyzności i aktywności biologicznej gleby.

Feliks Terlikowski uczestniczył także w tworzeniu map gleboznawczych dla regionów Wielkopolski oraz Pomorza. Brał czynny udział w projekcie tworzenia map gleb Polski w skali 1:1000000.

Był związany z znaczącymi instytucjami naukowymi, co obejmowało członkostwo w Towarzystwie Gleboznawczym, Wydziale Matematyczno-PrzyrodniczymPolskiej Akademii Umiejętności (od roku 1948), jak również w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk oraz Akademii Nauk Technicznych.

Nagrody

Feliks Terlikowski zdobył wiele znaczących wyróżnień, które potwierdzają jego wkład w rozwój nauki. W szczególności, otrzymał Państwową Nagrodę Naukową III stopnia w zestawieniu zespołowym za zasługi w obszarze nauk rolniczo-leśnych. Nagroda ta została przyznana w roku 1950 za jego pracę nad mapą gleb polskich, wykonanej w skali 1:1000000.

Dodatkowo, w 1951 roku przyznano mu Państwową Nagrodę I stopnia, co stanowi kolejne potwierdzenie jego osiągnięć i zaangażowania w naukową działalność badawczą.

---

Oceń: Feliks Terlikowski

---