Emil Edmund Caspari to postać, która zapisała się w historii polityki Śląska. Urodził się 8 maja 1877 roku w Łowiczu, co miało Kluczowe znaczenie dla kształtowania jego przyszłych działań politycznych. Zmarł 29 kwietnia 1935 roku w Mysłowicach, pozostawiając po sobie niezatarte ślady.
W trakcie swojej kariery, Caspari pełnił istotne funkcje w strukturach politycznych regionu, w tym był posłem na Sejm Śląski II kadencji, czego doświadczenia przyczyniły się do rozwoju regionu. W 1930 roku objął stanowisko wicemarszałka Sejmu Śląskiego, co podkreśla jego znaczenie oraz wpływ na lokalną politykę.
Życiorys
Emil Caspari był prominentną postacią w historii polskiego ruchu socjalistycznego. Studiował nauki społeczno-ekonomiczne na Politechnice w Charlottenburgu oraz na uniwersytecie w Berlinie. Już w lutym 1900 roku aktywnie włączył się w działalność Organizacji Zagranicznej Polskiej Partii Socjalistycznej, początkowo w Berlinie, a później w Zurychu.
W 1901 roku wziął udział w VI Zjeździe PPS zaboru pruskiego oraz zaangażował się w protesty polskiej społeczności w Berlinie, oburzonej polityką niemieckiego rządu względem Polaków. Jego socjalistyczne przekonania doprowadziły do relegowania go z uniwersytetu w lutym 1902 roku. Po tym incydencie, Emil wyjechał do Zurychu, aby kontynuować studia.
Od połowy 1902 roku osiedlił się w Katowicach, gdzie skoncentrował swoje wysiłki na działalności socjalistycznej wśród polskich robotników. Współpracował z „Gazetą Robotniczą”, która była organem PPS w zaborze pruskim. W grudniu 1902 roku brał udział w VII Zjeździe PPS zaboru pruskiego. Jego aktywność jednak spadła w 1903 roku, gdy ponownie wyjechał do Zurychu w celu dokończenia studiów.
Powrócił do Katowic w 1906 roku i znów dołączył do redakcji „Gazety Robotniczej”, a także zaczął prowadzić archiwum partyjne. Na X Zjeździe PPS zaboru pruskiego w lipcu 1907 roku reprezentował redakcję. W 1912 roku zrezygnował z członkostwa w partii.
W latach 1918–1920 był aktywnym członkiem Niezależnej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (USPD). Od 1920 roku ponownie związał się z PPS, a jego prace koncentrowały się na działaniach na rzecz polskości Śląska. W lipcu 1921 roku reprezentował PPS w Naczelnej Radzie Ludowej, a ponadto był prezesem oddziału Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego na Górnym Śląsku.
W 1930 roku uzyskał mandat posła na Sejm Śląski II kadencji i został wybrany na wicemarszałka, pełniąc to stanowisko w czasie skróconej kadencji jeszcze w tym samym roku.
Emil Kaspari później osiedlił się w Mysłowicach, gdzie w latach 1922–1925 pracował w lokalnej bankowości, a później pełnił funkcję radcy majątkowego w urzędzie miejskim. Na zawsze pozostał w pamięci lokalnej społeczności, a jego życie zakończyło się na cmentarzu ewangelickim w Mysłowicach.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Magdalena Pietrzak | Helena Markowicz | Paweł Bejda | Witold Jabłoński (samorządowiec) | Wojciech Olejniczak | Ludomir Goździkiewicz | Jerzy Golis | Anton Denikin | Jadwiga Bałtakis | Jan Miklaszewski | Stefan Ehrenkreutz | Stanisław Tatarkiewicz | Janusz Szymański (polityk) | Helena Brodowska (działaczka komunistyczna) | Feliks Andrzejewski | Jan Piwowarczyk (harcerz) | Cezary Olejniczak | Krzysztof Jażdżyk | Józef Jagielski (komunista) | Bernard WojciechowskiOceń: Emil Caspari