Stanisław Tatarkiewicz

---

Biografia

Stanisław Tatarkiewicz urodził się jako syn Stanisława i Józefy. Ukończył lokalną szkołę miejską w Łęczycy, a następnie kontynuował edukację, uczestnicząc w kursie dla wyższych urzędników komunalnych oraz na zajęciach na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Dodatkowo, brał udział w kursach dziennikarskich organizowanych przy Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.

W latach 1898–1911 Tatarkiewicz pracował jako urzędnik w Aleksandrowskiej Komorze Celnej w wydziale statystycznym, którego zadaniem była analiza przywozu i wywozu towarów. W latach 1911–1920 pełnił funkcję naczelnika straży ogniowej w Aleksandrowie Kujawskim. Wkrótce po I wojnie światowej, w roku 1918, został burmistrzem Aleksandrowa Kujawskiego, a urząd ten sprawował do 1920 roku.

Od samego początku swojej kariery zawodowej Tatarkiewicz wykazywał się ogromnym zaangażowaniem w życie lokalnej społeczności Aleksandrowa. Przed wybuchem I wojny światowej prowadził różne działania edukacyjne w ramach Polskiej Macierzy Szkolnej, a także był założycielem pierwszej księgarni w powiecie nieszawskim, która również oferowała wypożyczanie książek. Ponadto, był aktywnym członkiem wielu stowarzyszeń lokalnych, między innymi pełnił rolę prezesa oddziału Towarzystwa Rozwoju Przemysłu, Rzemiosła i Handlu oraz sekretarza lokalnej Macierzy Szkolnej. W 1911 roku objął również stanowisko naczelnika straży ogniowej w Aleksandrowie Granicznym.

W 1916 roku Tatarkiewicz był jednym z inicjatorów powstania gimnazjum w Aleksandrowie. Angażował się w różnorodne przedsięwzięcia edukacyjne i charytatywne, w tym w otwarcie żłobka dla sierot, utworzenie kuchni dla ubogich, a także przyczynił się do organizacji szkolnictwa podstawowego oraz stworzenia dwóch zespołów teatralnych.

W 1913 roku, jako naczelnik straży, odmówił uczestnictwa w paradzie z okazji 300-lecia panowania Domu Romanowów. Pod koniec lipca 1914 roku objął odpowiedzialność za porządek w swoim mieście. Współorganizował Komitet Obywatelski, który zawiązał się 2 sierpnia 1914 roku. W ramach swoich działań był organizatorem uroczystości patriotycznych z okazji 125. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja, które odbyły się 3 maja 1916 roku. Kiedy w 1917 roku niemieckie władze rozwiązały Komitet Obywatelski, Tatarkiewicz kontynuował swoją działalność na rzecz społeczności lokalnej.

W listopadzie 1918 roku, podczas wyborów zorganizowanych przez władze niemieckie, „Polski Komitet Wyborczy” powołany przez Tatarkiewicza zdobył wszystkie miejsca w radzie miasta. Dzięki wsparciu mieszkańców Aleksandrowa Pogranicznego został wybrany na burmistrza, a jego mandat został urzędowo potwierdzony przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych 28 listopada 1918. Dzięki inicjatywie Tatarkiewicza, Józef Piłsudski dekretem z 4 lutego 1919 roku nadał Aleksandrowowi Kujawskiemu prawa miejskie. Poza tym, zdołał on przekonać władze centralne o konieczności pozostawienia starostwa powiatowego w Aleksandrowie.

W 1920 roku, rezygnując z pełnionych funkcji, przeprowadził się wraz z rodziną do Poznania, gdzie objął najpierw stanowisko sekretarza w zarządzie miejskim, a później naczelnika. We wrześniu 1939 roku został mianowany dyrektorem w poznańskim zarządzie miejskim. Z rodziną przesiedlił się do Opatowa, gdzie przebywał do końca II wojny światowej. Po ucieczce burmistrza miasta, w dniu 25 października 1944 roku, Tatarkiewicz został powołany na burmistrza, co pełnił do 1 lutego 1945 roku.

W kwietniu 1945 roku powrócił do Poznania, gdzie do 1949 roku, aż do przejścia na emeryturę, kontynuował swoją pracę na dotychczasowym stanowisku. Zmarł w Poznaniu 14 kwietnia 1956 roku, a jego grób znajduje się na cmentarzu komunalnym na Junikowie w Poznaniu.

Stanisław Tatarkiewicz był żonaty z Janiną z d. Kozłowską, z którą doczekał się ośmiu synów i jednej córki.

---

Oceń: Stanisław Tatarkiewicz

---