Feliks Andrzejewski

---

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Feliks Andrzejewski przyszedł na świat w rodzinie, która miała tradycje rzemieślnicze. Jego ojciec, Bazyl, był osobą aktywną w powstaniu styczniowym, a po powrocie z zesłania na Syberię, zainicjował działalność zduńską w Łowiczu. Jego matka, Antonina, z domu Wasilewska, również miała wpływ na wychowanie syna. W młodzieńczych latach Feliks uczęszczał do szkoły realnej w Łowiczu, jednak jego przygoda z nauką zakończyła się wcześnie z powodu udziału w strajku. Następnie z powodzeniem ukończył kursy techniczne w Warszawie. W 1905 roku wstąpił do Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej (OB PPS), gdzie pełnił rolę instruktora oraz organizatora oddziałów bojowych w kilku miejscowościach, w tym we Włocławku, Dąbrowie Górniczej i Łodzi. W 1907 roku podjął decyzję o wyjeździe do Odessy, a rok później, obawiając się aresztowania, uciekł do Galicji, gdzie zaangażował się w działalność Polskiej Partii Socjalistycznej Drogi. Feliks spędził okres od 1911 do 1918 roku w armii Austro-Węgier, co miało znaczący wpływ na jego dalsze życie.

II Rzeczpospolita

W 1918 roku zmarł jego ojciec, co spowodowało, że Feliks przejął zakład zduński ojca, a dodatkowo został właścicielem wytwórni kafli. Angażował się również w sprawy lokalne jako radny miejski w Łowiczu, a przez trzy lata zasiadał w organie wykonawczym miasta jako ławnik magistratu. Jego działalność społeczna obejmowała przewodniczenie Towarzystwu Rzemieślniczemu oraz Związkowi Rezerwistów, a ponadto był członkiem warszawskiej Izby Rzemieślniczej i Sejmiku Powiatowego. Po zamachu majowym postanowił współpracować z obozem rządzącym. Od 1928 roku piastował stanowisko przewodniczącego Komitetu Miejskiego BBWR w Łowiczu i brał udział w wyborach do Sejmu III kadencji jako zastępca posła w okręgu wyborczym nr 11. Feliks znalazł się w Sejmie pod koniec III kadencji, gdzie przejął mandat po Karolu Polakiewiczu. Uroczyste złożenie ślubowania miało miejsce 28 marca 1935 roku. Po zakończeniu kadencji starał się o reelekcję, jednak nie zdobył mandatu podczas kolejnych wyborów.

Działalność konspiracyjna po wrześniu 1939

W czasie II wojny światowej Feliks aktywnie uczestniczył w działaniach konspiracyjnych od samego początku. W październiku 1939 roku współorganizował Tajną Organizację Wojskową w Łowiczu, która od 1943 roku podporządkowała się Armii Krajowej. W strukturze AK pełnił funkcję dowódcy patrolu Kedywu i był zaangażowany w pomoc sowieckim jeńcom wojennym. Jego działalność wzbudziła zainteresowanie Gestapo, co doprowadziło do jego ucieczki podczas nieudanego aresztowania w październiku 1944 roku; ukrywał się w okolicy Głowna do 17 stycznia 1945 roku. Po zakończeniu niemieckiej okupacji nie zaniechał działań w podziemiu, wstępując do WiN, gdzie mógł być możliwym komendantem w powiecie łowickim. Został aresztowany 23 stycznia 1946 roku przez Urząd Bezpieczeństwa i przewieziony do więzienia w Łodzi. Jego śmierć miała miejsce w niewyjaśnionych okolicznościach w celi, a akt zgonu wskazywał na rak płuc jako przyczynę zgonu. Z kolei żona odkryła jego zmasakrowane ciało w prosektorium Akademii Medycznej w Łodzi. Feliks Andrzejewski spoczął na cmentarzu kolegiackim w Łowiczu.

Rodzina

Feliks Andrzejewski, znany z licznych osiągnięć, miał brata – Zygmunta Antoniego, który był malarzem i żył w latach 1880–1948. W 1920 roku wziął ślub z Kazimierą Rębowską, która wyróżniała się jako uczestniczka strajku szkolnego w Łowiczu.

Ich związek zaowocował trzema córkami: Zofią Burakowską, która z wykształcenia była ekonomistką, Barbarą Biedrzycką, lekarzem oraz Ireną Szcześniewską, farmaceutką.

Ordery i odznaczenia

Feliks Andrzejewski, jako osoba o znaczących osiągnięciach, został uhonorowany wieloma istotnymi odznaczeniami i medalami.

• krzyż niepodległości, 27 czerwca 1938,
• krzyż walecznych, 3 maja 1943,
• złoty krzyż zasługi,
• srebrny krzyż zasługi, 9 listopada 1931.

---

Oceń: Feliks Andrzejewski

---